Imagin z Zaynem

Kiedy wróciłam do domu była 15.40 .  Wchodząc przez drzwi ciężko odetchnęłam i rzuciłam plecakiem o ścianę . W końcu był weekend . Ruszyłam po schodach z nadzieją ,że w kuchni zastanę mamę czekającą na mnie z obiadem .  No niestety , kiedy weszłam do kuchni zastałam tylko na stole mała karteczkę  z  napisem: " Pojechaliśmy do cioci wrócimy około 23.00. Obiad odgrzej sobie w mikrofali .Kochamy cię " .
Oczywiście , myślą ,że jak napiszą kochamy cię to sprawa się załatwi sama . Niechętnie odgrzałam obiad i zjadłam go.  Nie chciało mi się uczyć , dlatego nałożyłam słuchawki na uszy i włączyłam piosenki . Kocham to . Muzyka jest czymś co daje mi siłę . Podsunęłam krzesło do parapetu , wzięłam mój szkicownik i słuchając muzyki zaczęłam coś bazgrać . Była 16.30 kiedy zaczęło padać . Zwykły deszcz szybko przeobraził się w gwałtowną burzę . Byłam sama . Bałam się ,ale mimo to nadal siedziałam przy oknie.
Kiedy kończyłam rysować swoje dzieło, zza zakrętu zauważyłam wyłaniającą się sylwetkę . Osoba szła powoli , jakby w ogóle nie zwracała uwagi co dzieje się dookoła niej . Kiedy osoba zbliżyła się zauważyłam ,że jest to chłopak. Z jego ręki sączyła się krew .  Nie przejmował się tym . Po prostu szedł przed siebie ,a za nim pozostawały tylko ślady krwi . Był cały przemoczony , miał podpuchnięte oczy . Chyba płakał ? Tak...
Usiadł na ławce , która mieściła się naprzeciwko mojego domu . Nie zastanawiając się wzięłam kurtkę i wybiegłam pozostawiając dom otwarty . Myślałam tylko o jednym . O tym żeby pomóc temu chłopakowi .
Zbiegłam po schodach . Coś podpowiadało ,że muszę się spieszyć . Wiedziałam ,że może dojść do najgorszego . Zostało mi tylko przebiec przez ulicę , kiedy w powietrzu zabłyszczało coś metalowego . Biegiem rzuciłam się do chłopaka . Jednak za późno....
Wbił sobie ostrze do brzucha .
Wrzeszczałam o pomoc ,ale świat jakby zamarł . Była burza ,ale mimo to wyciągnęłam telefon i zadzwoniłam po pogotowie . Przyjechali po dziesięciu minutach . Chłopak zemdlał po jakichś 3 minutach od kiedy wbił sobie nóż .  Kiedy próbowałam zatamować krwotok kurtką on tylko dukał do mnie jakieś słowa , których prawie nie rozumiałam . Wyraźnie zrozumiałam tylko : "  Dziewczyna ... zostawiła mnie .... po czterech latach ... przepraszam "  Później zemdlał , bo słyszałam jego bicie serca , chociaż wiedziałm ,że w każdym momencie może zaprzestać . Bałam się . Cholernie się bałam .
Kiedy przyjechała karetka wiedziałam ,że może się jeszcze udać . Nie znałam tego chłopaka ,ale chciałam go poznać . Nigdy jeszcze nie przeżyłam czegoś takiego .
Nie chcieli mnie wpuścić , a ja wiedziałam ,że muszę z nimi pojechać.
- Jest pani może krewną tego mężczyzny ?
- Nie .. ale .
- Jeśli pani nie jest jego bliską osobą , to nie może pani z nami pojechać .
- Jestem jego dziewczyną - wypaliłam .
- Dobrze , niech pani wsiada.
Odjechaliśmy . Cały czas modliłam się w duchu do Boga . Po 10 minutach byliśmy w szpitalu .
Czekałam w poczekalni . Po godzinie wyszedł jeden z lekarzy .
- Przeżyje . - powiedział .
- Tak strasznie się cieszę - zaczęłam płakać .
Powiedzieli mi ,że chłopaka wypiszą za tydzień . Postanowiłam przyjść do niego właśnie w ten ostatni dzień.

*tydzień później*

Przyszłam do szpitala. Idę do sali , do której kazano mi się skierować .

Chłopak zwyczajnie siedział na łóżku . Kiedy weszłam odezwał się . 

- To ty . Dzięki tobie jeszcze żyję .

- Tak . Jestem [T.I] 

- Ja jestem Zayn . Dziękuję . 

- Nie ma sprawy . Nie mogłam pozwolić ci odejść .

Jeszcze długo rozmawialiśmy . Nawet zaprosił mnie na randkę . Było cudownie . Nieraz dziękował mi za ratunek .

A teraz jestem panią Malik i spodziewamy się dziecka . To szósty miesiąc .

___________________________________________________________

Hej skarbyy <3  I jak może być ? Tak mnie jakoś wzięło dzisiaj . Mam nadzieję ,że się podoba . 

Miłego dnia ;**